Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
xütbə — ə. 1) cümə, bayram və s. günlərdə məsciddə dini məzmunda söylənən nitq; 2) kitab və ya məqalənin başında gözəl xətlə yazılmış müqəddimə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xitabət — ə. 1) məclisdə xütbə söyləmə; xətiblik; 2) səlis nitq söyləmə; 4) nitq, məruzə və s. söyləyən adamın arxasında durduğu kürsü; tribuna … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xütəba’ — ə. «xətib» c. 1) xütbə oxuyanlar; 2) gözəl danışanlar; natiqlər; 3) nişanlılar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xətib — ə. 1) xütbə oxuyan; 2) gözəl danışan; natiq; 3) nişanlı, nişanlanmış … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fəsih — sif. <ər.> Fəsahətli, gözəl, aydın, təmiz, düzgün, səlis (tələffüz, nitq haqqında). Fəsih nitq. Fəsih z. danışmaq. – Axund Molla Sadıq çıxdı minbərə, bir fəsih xütbədən sonra başladı. . M. F. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
minbər — is. <ər.> Məscidlərdə: vaizin, xətibin çıxıb vəz, xütbə oxuduğu pilləli kürsü. <Yaşlı kişi:> Şeyx Yəhya minbərə qalxıb moizəsini başladı. S. H.. <Axund:> Məscidə, minbərə, üləmaya . . etiqad xeyli zəifləyib. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xətib — is. <ər.> Məsciddə xütbə oxuyan din xadimi. Xətib minbərdən yerə düşməmiş, əhali hakimi və xətibi gözləməyərək məsciddən çıxdı. M. S. O.. // köhn. Gözəl natiq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
